Aktualności
Witamy w dziale aktualności, przedstawiamy w nim zagadnienia oraz informacje branżowe
Nadchodzą e-dowody osobiste. Wymiana może potrwać aż 10 lat
Rząd przyspieszył prace nad projektem nowych dowodów osobistych. Dowody elektroniczne mają usprawnić załatwianie urzędowych formalności.
Na ten moment do końca nie wiadomo, jak nowe dowody będą działać. Wiadomo jednak, jakie mogą zapewnić nam korzyści. Po zbliżeniu karty do czytnika i wpisaniu kodu PIN obywatel będzie potwierdzał odbiór dokumentów bez składania podpisu. Będzie mógł potwierdzić, że został zawiadomiony o decyzjach urzędowych, zarejestrować się u lekarza, odebrać e-receptę, e-zwolnienie czy nawet podpisać elektroniczne faktury i umowy.
Nowe dowody mają być wydawane od marca 2019 roku i jest to termin ustalony z Komisją Europejską. Nie oznacza to jednak, że wymiana przebiegnie masowo – wielu z nas może otrzymać nowe dowody nawet po upływie kilku lat.
Jak uzyskać pozwolenie na broń?
Chcesz uzyskać pozwolenie na posiadanie broni? To nie będzie takie proste, bo czeka Cię egzamin teoretyczny i praktyczny. Broń to również koszty – od kilkuset do nawet 2500 zł. Trzeba także przedstawić ważny powód, dla którego pozwolenie jest potrzebne oraz spełnić szereg dodatkowych wymogów.
Żeby się nimi odpowiednio zapoznać, najlepiej po prostu przedstawić treść art. 10. ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, gdzie dokładnie opisane są przesłanki wydania pozwolenia na broń.
1. Właściwy organ Policji wydaje pozwolenie na broń, jeżeli wnioskodawca nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego oraz przedstawi ważną przyczynę posiadania broni.
2. Pozwolenie na broń wydaje się w szczególności w celach:
1) ochrony osobistej;
2) ochrony osób i mienia;
3) łowieckich;
4) sportowych;
5) rekonstrukcji historycznych;
6) kolekcjonerskich;
7) pamiątkowych;
8) szkoleniowych.
3. Za ważną przyczynę, o której mowa w ust. 1, uważa się w szczególności:
1) stałe, realne i ponadprzeciętne zagrożenie życia, zdrowia lub mienia – dla pozwolenia na broń do celów ochrony osobistej, osób i mienia;
2) posiadanie uprawnień do wykonywania polowania, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów – dla pozwolenia na broń do celów łowieckich;
3) udokumentowane członkostwo w stowarzyszeniu o charakterze strzeleckim, posiadanie kwalifikacji sportowych, o których mowa w art. 10b sporty o charakterze strzeleckim – egzamin, oraz licencji właściwego polskiego związku sportowego – dla pozwolenia na broń do celów sportowych;
4) udokumentowane członkostwo w stowarzyszeniu, którego statutowym celem jest organizowanie rekonstrukcji historycznych oraz zaświadczenie potwierdzające czynny udział w działalności statutowej – dla pozwolenia na broń do celów rekonstrukcji historycznych;
5) udokumentowane członkostwo w stowarzyszeniu o charakterze kolekcjonerskim – dla pozwolenia na broń do celów kolekcjonerskich;
6) udokumentowane nabycie broni w drodze spadku, darowizny lub wyróżnienia – dla pozwolenia na broń do celów pamiątkowych;
7) posiadanie uprawnień, określonych w odrębnych przepisach do prowadzenia szkoleń o charakterze strzeleckim oraz udokumentowane zarejestrowanie działalności gospodarczej w zakresie szkoleń strzeleckich – dla pozwolenia na broń do celów szkoleniowych.
4. Pozwolenie na broń, wydane w celach, o których mowa w ust. 2, uprawnia do posiadania następujących rodzajów broni i amunicji do niej:
1) do celów ochrony osobistej:
a) broni palnej: bojowej, gazowej, alarmowej w postaci pistoletów lub rewolwerów centralnego zapłonu o kalibrach od 6 mm do 12 mm,
b) przedmiotów przeznaczonych do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej o średniej wartości prądu w obwodzie przekraczającej 10 mA,
c) miotaczy gazu obezwładniającego;
2) do celów ochrony osób lub mienia:
a) broni, o której mowa w pkt 1,
b) pistoletów sygnałowych ,
c) pistoletów maszynowych o kalibrze od 6 mm do 12 mm,
d) strzelb powtarzalnych o kalibrze wagomiarowym 12,
e) karabinków samoczynnych o kalibrze od 5,45 mm do 7,62mm;
3) do celów łowieckich – broni dopuszczonej do wykonywania polowań na podstawie odrębnych przepisów;
4) do celów sportowych – broni palnej:
a) bocznego zapłonu z lufami gwintowanymi, o kalibrze do 6 mm,
b) centralnego zapłonu z lufami gwintowanymi, o kalibrze do 12 mm,
c) gładkolufowej,
d) przystosowanej do strzelania wyłącznie przy pomocy prochu czarnego (dymnego);
5) do celów szkoleniowych – broni, o której mowa w pkt 1–4;
6) do celów rekonstrukcji historycznych – broni alarmowej albo innej broni palnej, konstrukcyjnie przeznaczonej do strzelania wyłącznie amunicją ślepą, w tym samoczynnej;
7) do celów kolekcjonerskich lub pamiątkowych – broni, o której mowa w pkt 1–6.
5. Pozwolenie na broń, o którym mowa w ust. 1, nie może być wydane, z zastrzeżeniem art. 29 podmioty uprawnione do otrzymania świadectwa broni ust. 2, na broń szczególnie niebezpieczną w postaci:
1) samoczynnej broni palnej, zdolnej do rażenia celów na odległość;
2) broni palnej wytworzonej lub przerobionej w sposób pozwalający na zatajenie jej przeznaczenia, a także broni imitującej inne przedmioty;
3) broni palnej wyposażonej w tłumik huku lub przystosowanej do strzelania z użyciem tłumika huku;
4) broni palnej, której nie można wykryć przy pomocy urządzeń przeznaczonych do kontroli osób i bagażu.
6. Zabronione jest posiadanie amunicji szczególnie niebezpiecznej w postaci:
1) amunicji z pociskami wypełnionymi materiałami wybuchowymi, zapalającymi albo innymi substancjami, których działanie zagraża życiu lub zdrowiu oraz pocisków do takiej amunicji;
2) amunicji z pociskami pełnopłaszczowymi zawierającymi rdzeń wykonany z materiału twardszego niż stop ołowiu;
3) amunicji z pociskami podkalibrowymi, z płaszczem lub elementem wiodącym wykonanym z tworzyw sztucznych, z wyłączeniem amunicji przeznaczonej do strzelania z broni gładkolufowej;
4) amunicji wytworzonej niefabrycznie, w tym także takiej, do której wytworzenia wykorzystywane są fabrycznie nowe elementy amunicji, z wyłączeniem amunicji wytwarzanej na własny użytek przez osoby posiadające pozwolenie na broń myśliwską, sportową lub kolekcjonerską.
7. Właściwy organ Policji może w pozwoleniu na broń ograniczyć lub wykluczyć możliwość jej noszenia , co potwierdza się w legitymacji posiadacza broni.
8. Zabrania się noszenia broni posiadanej na podstawie pozwolenia do celów kolekcjonerskich lub pamiątkowych bez zgody właściwego organu Policji.
9. W rozumieniu ustawy noszenie broni oznacza każdy sposób przemieszczania załadowanej broni przez osobę posiadającą broń.
Jak dokonać eksmisji lokatora?
Uciążliwego lokatora lub po prostu takiego, z którym nie chcemy mieszkać, możemy zgodnie z prawem usunąć w wyniku postępowania eksmisyjnego.
Eksmisja może dotyczyć tylko osoby, która zajmuje lokal bezprawnie. Jeśli lokator ma podpisaną umowę najmu, do momentu jej wygaśnięcia nie można go eksmitować. Sprawę o eksmisję można wytoczyć dopiero wówczas, gdy lokator straci tytuł prawny do zajmowania lokalu, a więc np. w chwili, gdy upłynie okres, na jaki jest podpisany najem, lub przed upływem tego terminu, jeżeli wypowiedziano mu umowę. Można to zrobić z przyczyn określonych w umowie oraz w ustawie o ochronie praw lokatorów. Takie wypowiedzenie powinno być dokonane na piśmie pod rygorem nieważności i zawierać przyczynę wypowiedzenia.
Jeżeli lokator nie chce się wyprowadzić po dokonaniu skutecznego wypowiedzenia umowy lub po jej wygaśnięciu, wówczas można przystąpić do przeprowadzenia postępowania eksmisyjnego. Aby to zrobić, należy wnieść do sądu powództwo o eksmisję. Po przeprowadzonej rozprawie sąd wydaje wyrok, w którym może orzec eksmisję, czyli opróżnienie lokalu. Eksmisja polega na przymusowym usunięciu lokatora z mieszkania. Przeprowadza ją komornik, który najpierw wzywa eksmitowanego do dobrowolnego opuszczenia lokalu w wyznaczonym terminie. Jeśli po upływie terminu eksmitowany nadal zajmuje lokal, komornik przystępuje do czynności eksmisyjnych, czyli opróżnienia lokalu z osób i rzeczy.
Przekształcenie użytkowania wieczystego. Prezydent podpisał ustawę
Andrzej Duda podpisał ustawę o przekształceniu użytkowania wieczystych gruntów, na których stoją budynki mieszkalnie, we współwłasność tych terenów. Ustawa wejdzie w życiu z dniem 1 stycznia 2019 r.
Osoby, które staną się z mocy prawa właścicielami gruntów, będą zobowiązane do uiszczania corocznej należności za nabycie prawa własności, przez 20 lat. Jej wysokość będzie równa wysokości opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste, obowiązującej w dniu przekształcenia. Ustawa przewiduje jednak możliwość wniesienia całej opłaty jednorazowo, w przepisach określono wysokość bonifikaty.
W przypadku osób, które postanowią zapłacić całą 20-letnią sumę jednorazowo w pierwszym roku, bonifikata wyniesie 60 proc., zaś z każdym kolejnym rokiem będzie obniżana o 10 proc. Taka bonifikata na gruntach samorządowych w użytkowaniu wieczystym będzie ustalana przez radę gminy lub powiatu. Z kolei jeśli chodzi o grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego decyzję w sprawie udzielenia bonifikaty i jej wysokości podejmie rada czy sejmik.
Zaświadczenie potwierdzające przekształcenie, które właściwy organ przekaże do sądu właściwego do prowadzenia księgi wieczystej w terminie 14 dni od wydania, będzie stanowić podstawę ujawnienia prawa własności gruntu w księdze wieczystej oraz w ewidencji gruntów i budynków. Obowiązek wniesienia opłaty obciąża każdorazowo właściciela nieruchomości, w odniesieniu do której istnieje roszczenie o opłatę, przez okres pozostały do wnoszenia tej opłaty.
Mieszkanie na start – krok po kroku
Wysokość dopłaty do czynszu w programie Mieszkanie na start będzie zależna od regionu. Wyniesie od 300 do 500 zł.
Program Mieszkanie na start ma zacząć obowiązywać 1 stycznia 2019 roku i będzie skierowany do rodzin z dziećmi, ludzi młodych, osób niepełnosprawnych i seniorów. Pomoc zostanie udzielona niezależnie od tego, czy chętni będą wynajmować mieszkanie od towarzystwa budownictwa społecznego, spółdzielni mieszkaniowej czy na rynku komercyjnym.
Jeśli chodzi o wysokość dopłat, to najwyższe otrzymają czteroosobowe rodziny z Warszawy – 561 zł. W Gdańsku wyniosą one 507 zł, w Krakowie – 473 zł, we Wrocławiu – 471 zł, w Katowicach – 423 zł. Najmniejsze dopłaty będą przysługiwały w Łodzi – 375 zł oraz w Opolu – 374 zł.
Kto może ubiegać się o pomoc? Każdy obywatel Polski oraz cudzoziemiec przebywający w Polsce na podstawie wskazanego w ustawie tytułu, np. w związku ze świadczeniem pracy. Ponadto musi być najemcą mieszkania wybudowanego przez inwestora we współpracy z gminą lub spółką gminną. Kolejny warunek, to że mieszkanie musi zostać zasiedlone po raz pierwszy w terminie 12 miesięcy od dnia zakończenia inwestycji mieszkaniowej. Wtedy dopłaty będą obowiązywały dla danego lokalu przez 20 lat.
Ważną kwestią, by uzyskać dopłatę, jest też spełnienie kryteriów dochodowych i majątkowych. Najemca nie może być też właścicielem lub współwłaścicielem innego mieszkania. Dodatkowo musi zawszeć umowę najmu w wyniku naboru przeprowadzonego przez gminę lub spółkę gminną.
Najpierw najemca musi sprawdzić listę gmin uczestniczących w Mieszkaniu na start, która znajduje się w Biuletynie Informacji Publicznej Banku Gospodarstwa Krajowego i wybrać dogodną lokalizację mieszkania. Kiedy już znajdzie odpowiednią dla siebie nieruchomość, wtedy czeka go złożenie wniosku o zawarcie umowy najmu. Jeśli jego wniosek spełni wszystkie kryteria, wynajmujący poinformuje go o warunkach, procedurze i terminie zawarcia umowy najmu lub umowy rezerwacyjnej.
Kiedy umowa zostanie zawarta, w dalszej kolejności należy złożyć wniosek o dopłaty w urzędzie gminy wraz z odpowiednimi dokumentami. Decyzję o przyznaniu dopłat podejmie w ciągu miesiąca wójt lub burmistrz czy prezydent miasta.
Podział majątku przy rozwodzie
Rozwód często wiąże się także z podziałem majątku między małżonków. Kiedy można go dokonać?
Żądanie podziału może złożyć każdy z małżonków. Warto jednak zadbać o to, by wcześniej ustalić tę kwestię z małżonkiem, bowiem sąd podejmie się tego zadania wyłącznie wtedy, gdy podział majątku nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu rozwodowym. Jest to kwestia kluczowa, bowiem jeśli małżonkowie będą zgodni co do kształtu majątku i jaka jest jego wartość, łatwiej będzie przeprowadzić proces. W przypadku podziału majątku, sąd doliczy do kosztów postępowania kwotę, którą pobiera się przy składaniu wniosku o podział majątku wspólnego, która w momencie zakończenia procesu wyniesie 1000 zł albo 300 zł, o ile taki podział majątku nastąpi.
Najczęstszym przypadkiem jest jednak, kiedy podział majątku następuje dopiero po zakończeniu sprawy rozwodowej. Często jednak zdarza się, że małżonkowie sami dzielą się między sobą majątkiem. Należy przy tym pamiętać, że gdy w skład majątku wspólnego wchodzi nieruchomość, to wymagana jest forma aktu notarialnego dla tego rodzaju porozumienia. Do sprawy sądowej dochodzi wówczas, gdy małżonkowie nie mogą się porozumieć co do zasad podziału.
Kibole z “Sharksów” skazani
Siedmiu pseudokibiców Wisły Kraków, należących do grupy “Sharksów”, zostało skazanych za handel narkotykami. Krakowski sąd nie miał wątpliwości, że tworzyli zorganizowaną grupę przestępczą. Kibole zostali skazani na kary od trzech do sześciu lat więzienia.
Najważniejsze dla sprawy okazały się zeznania jednego z członków grupy, Mateusza B. Został rok temu przyłapany na gorącym uczynku, gdy wychodził od Marcina M., innego „Sharka”, z pół kilogramem amfetaminy i maczetą w torbie.
Ostatecznie zdecydował się na współpracę z policją i prokuraturą, w trakcie której zdradził kulisy funkcjonowania „Sharksów”. Zeznał, że nie jest to zwykła grupa kibicowska, lecz zorganizowana struktura przestępcza, handlująca narkotykami. Skrupulatnie opisał, jakie są jej zasady funkcjonowania i hierarchia oraz podział zadań. Z jego zeznań wynikało, że Kraków podzielony jest na strefy wpływów, a za każdą odpowiadała inna osoba. Ponadto ujawnił, że grupa dzieliła się na tzw. „grubasów” i „młodych”. Grubasy to przywódcy zespołu, reszta to ich „podwładni”, wykonujący poszczególne zadania. W śledztwie skazani zostali dwaj spośród tej pierwszej grupy – Marcin M. i Robert B. Usłyszeli najsurowsze wyroki z szajki: odpowiednio 6 i 5 lat pozbawienia wolności.
Mateusz B. był bardzo wiarygodny, wszak członkiem grupy był od ponad dwóch lat. W trakcie procesu obrona próbowała podważyć wartość tego, co powiedział skruszony kibol. Wskazywała, że robi to głównie po to, by poprawić własną sytuację i zrzucić odpowiedzialność na innych. Ostatecznie sędzia Senisson powiedziała, że są niezbite dowody na prawdziwość jego słów, takie jak chociażby analizy rozmów telefonicznych.
Wyrok nie jest prawomocny.
Sądowy nakaz zapłaty – najważniejsze kwestie
Nakaz zapłaty może do nas przyjść np. w przypadku nieopłaconego mandatu lub innej, nieuregulowanej należności. W jakich sytuacjach można żądać wydania nakazu zapłaty i co zrobić, gdy nakaz zostanie wydany przeciwko nam? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie poniżej.
Na początku warto zauważyć, że samo wydanie przez sąd nakazu zapłaty nie oznacza, że w procesie sądowym powód wygra z pozwanym. Oznacza jedynie, że z treści pozwu i załączonych dokumentów wynika, że może być zasadne. Dlatego też w sytuacji, gdy sąd doręczy nam nakaz zapłaty wraz z pozwem, a my uznamy, że zawarte argumenty są bezzasadne (np. jeśli roszczenie przedawniło się, dług został w całości bądź w części zapłacony, umowa była nieważna itp.) – należy złożyć do sądu w terminie wskazanym w pouczeniu sprzeciw bądź zarzuty od nakazu zapłaty (dwa tygodnie od doręczenia nakazu zapłaty). Natomiast jeśli otrzymamy nakaz zapłaty, wskazane jest niezwłoczne skorzystanie z porady prawnej.
Jeśli z jakiegoś powodu nakaz zapłaty do nas nie dotarł (w tym brak awizo, zmiana adresu itp.) to o jego wydaniu dowiemy się dopiero w momencie wszczęcia przez komornika egzekucji. Jeżeli uważamy, że nakaz jest bezzasadny, mamy siedem dni od daty dowiedzenia się o wszczętej egzekucji i wydanym nakazie zapłaty na podjęcie właściwych działań prawnych, czyli wniesienia do sądu sprzeciwu/zarzutów wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego złożenia albo zażalenia na nadanie klauzuli wykonalności. W takiej sytuacji zalecane jest skorzystanie z porady prawnej.
Wynajem mieszkania – prawa i obowiązki najemcy i wynajmującego
Znajomość praw najemcy i wynajmującego jest kluczowa w sytuacji wynajmu mieszkania. Nie wystarczy znać wyłącznie własne prawa i obowiązki, ale także drugiej strony. Te kwestie są uregulowane przez kodeks cywilny i ustawę z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów.
Obowiązki wynajmującego
Do podstawowych obowiązków osoby wynajmującej należy:
– wydanie lokalu w stanie adekwatnym do umówionego użytkowania,
– utrzymywanie lokalu w takim stanie przez cały czas trwania umowy,
– zapewnienie sprawnego działania istniejących instalacji i urządzeń związanych z budynkiem (umożliwiających korzystanie z wody, gazu, ciepła, energii elektrycznej), dźwigów osobowych oraz innych instalacji i urządzeń, stanowiących wyposażenie lokalu i budynku określone odrębnymi przepisami.
Obowiązki najemcy
– płacenie w terminie czynszu w kwocie wcześniej ustalonej z wynajmującym,
– korzystanie z lokalu w taki sposób, jaki określa zawarta pomiędzy stronami umowa, a jeśli sama umowa nie określa sposobu używania – w sposób odpowiadający specyfice i przeznaczeniu lokalu,
– utrzymywanie lokalu oraz pomieszczenia, do których używania jest uprawniony, we właściwym stanie technicznym i higieniczno – sanitarnym oraz przestrzeganie porządku domowego.
Jeżeli najemca nie stosuje się umowy lub przeznaczenia lokalu nie przestaje jej używać w taki sposób mimo upomnienia albo gdy rzecz zaniedbuje do tego stopnia, że zostaje ona narażona na zniszczenie lub uszkodzenie, wynajmujący może wypowiedzieć najem bez zachowania terminów wypowiedzenia.
Naprawy
Gdy w trakcie wynajmowania lokalu zaistnieje potrzeba napraw, które obciążają wynajmującego, najemca powinien go o tym niezwłocznie zawiadomić. Na przykład, naprawa zepsutej (nie z winy najemcy) instalacji gazowej leży po stronie właściciela lokalu – zamiast więc działać na własną rękę, powinien skontaktować się najpierw z wynajmującym.
Warto podkreślić, że najemca oddając lokal, nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będących następstwem prawidłowego używania – na przykład za ślady zużycia łóżka.
Zmiany, remonty
Jeśli wynajmujący nie wyrazi zgody, najemca nie może dokonywać w lokalu zmian sprzecznych z umową lub z przeznaczeniem rzeczy. Wszelkie remonty, naprawy techniczne powinny być uzgodnione z wynajmującym w formie pisemnej.
Prawa wynajmującego
– wynajmujący lokal ma pełne prawo uzależnić podpisanie umowy z najemcą od opłacenia przez niego kaucji stanowiącej zabezpieczenie pokrycia należności za najem mieszkania. Nie może ona jednak przekroczyć wartości dwunastu czynszów za dany lokal.
Podniesienie czynszu
Wynajmujący ma również prawo do podwyższenia opłat za czynsz, musi jednak uprzednio wypowiedzieć na piśmie dotychczasową wysokość kwoty przy jednoczesnym zachowaniu okresu wypowiedzenia.
Nieuzgodnione zmiany
Jeżeli najemca ulepszył lokal bez zgody wynajmującego, wynajmujący może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.
Podnajem i użyczenie nieruchomości
Najemca nie może podnająć lub użyczyć lokalu lub jego części do bezpłatnego używania bez zgody wynajmującego.
Prawa najemcy
Termin naprawy
Jeżeli w czasie trwania najmu coś wymaga napraw, które obciążają wynajmującego, a bez których rzecz nie jest przydatna do użytku, najemca może wyznaczyć wynajmującemu odpowiedni termin do wykonania napraw. Kiedy ten termin minie, najemca może dokonać napraw na koszt wynajmującego.
Jeżeli rzecz najęta ma wady, które utrudniają zamieszkiwanie, najemca może żądać obniżenia czynszu za czas trwania wad. Jeżeli w chwili wydania lokal:
– miał wady, które uniemożliwiają przewidziane w umowie używanie,
– albo jeżeli wady takie powstały później, a wynajmujący mimo otrzymanego zawiadomienia nie usunął ich w czasie odpowiednim,
– albo jeżeli wady usunąć się nie dadzą,
najemca może wypowiedzieć najem bez zachowania terminów wypowiedzenia.
Dozwolony użytek osobisty a ściąganie z Internetu
Ściągasz muzykę z Internetu? Możesz jej legalnie słuchać w ramach tzw. dozwolonego użytku osobistego, przewidywanego przez prawo autorskie. Do jego zaistnienia musi jednak zaistnieć kilka warunków.
– musi to być utwór rozpowszechniony (na każdym polu eksploatacji osobno) (wyjątek w postaci domniemania rozpowszechnienia)
– musi być wykorzystywany wyłącznie niekomercyjnie, nie może naruszać normalnego korzystania z utworu ani godzić w interesy twórcy
– nie obejmuje utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego oraz korzystania z elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu
– nie dotyczy programów komputerowych
– dozwolony użytek nie umożliwia przechowywania + zakazane jest dalsze rozpowszechnianie, w tym P2P
– może zostać ściągnięty z sieci jedynie z wiarygodnego źródła
– nie może naruszać praw autorskich osobistych
– korzystanie z utworu w celu zapoznania się z nim.
Zadłużenie – problem nie tylko dłużnika
Niespłacony dług to problem nie tylko dla dłużnika – może bowiem doprowadzić także do zadłużenia wierzyciela.
Statystycznie co czwarta faktura w Polsce jest opłacana nieterminowo. Wiele osób wychodzi z założenia, że sumy ich zobowiązań nie są istotne dla dużych firm. W rzeczywistości ma to druzgocący skutek na funkcjonowanie firm-wierzycieli, naruszona zostaje ich płynność finansowa. Wówczas pojawiają się problemy z regulowaniem własnych zobowiązań, a także konieczność ograniczania nakładów na inwestycje. Każdego miesiąca przedsiębiorcy ponoszą różne koszty, takie jak np. składki na ubezpieczenia społeczne czy pensje dla pracowników, zaś opóźnienia w regulowaniu faktur mogą powodować, że wierzyciel sam stanie się zadłużony.
Wierzyciele borykający się z brakiem spłaty należności finansowych są w tak samo trudnym położeniu jak zadłużeni. W sytuacji wielu niespłaconych należności można je sprzedać firmie windykacyjnej. Wtedy to ona przejmie prawa i obowiązki pierwotnego wierzyciela, dzięki czemu proces windykacyjny pozostanie po jej stronie. Takie rozwiązanie dla wielu firm jest najlepsze z punktu widzenia kosztów i zasobów, jakie są potrzebne do windykacji długów.
TUTAJ poznasz ofertę naszej firmy w zakresie windykacji należności. Zapraszamy do współpracy!
Wzrośnie wysokość płacy minimalnej
Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej przedstawiło projekt rozporządzenia ws. minimalnego wynagrodzenia. Od 1 stycznia 2019 r. będzie ono wynosiło 2220 zł.
Za godzinę pracy pracodawcy będą płacić co najmniej 14,50 zł. Logiczne jest jednak, że podwyższenie minimalnego wynagrodzenia negatywnie odbije się na wydatkach budżetu państwa. Szacuje się, że wzrosną o około 215 mln zł. Ministerstwo ocenia, że podwyżka płacy minimalnej nie spowoduje wzrostu bezrobocia.
Nie chcesz opłacić mandatu za jazdę bez biletu? Sprawdź, czym to grozi
Brak ważnego biletu lub dokumentu upoważniającego do zniżki to spore ryzyko podczas przemieszczania się komunikacją miejską. Prędzej czy później kończy się to mandatem. Co się jednak stanie wówczas, gdy ktoś go zwyczajnie nie zapłaci?
Wg przepisów dot. przedawnienia roszczeń związanych z mandatem za brak biletu, przewoźnik ma rok na ukaranie osoby jadącej bez biletu. Po upływie tego czasu następuje przedawnienie karalności wykroczenia. Jednak w przypadku, gdy przewoźnik wystąpi do sądu z pozwem przed upływem terminu, wtedy w przeciągu dwóch lat musi zapaść wyrok. Jeśli takowy nie zapadnie, wówczas również mandat się przedawni. Warto przy tym pamiętać, że przedawnienie liczy się od końca terminu widniejącego na mandacie, w czasie którego powinno się zapłacić karę.
Wysokość mandatu ustala się wg ceny najtańszego biletu jednorazowego normalnego stosowaną przez danego przewoźnika. Za brak biletu płaci się 50-krotność tej ceny; za przejazd bez ważnego dokumentu upoważniającego do zniżki – 40-krotność tej ceny.
Warto przy tym pamiętać, że jeżeli bilet lub odpowiedni dokument posiadamy, ale w danym dniu nie wzięliśmy go ze sobą, to jeżeli w ciągu siedmiu dni okażemy go we właściwym miejscu (np. Punkt Obsługi Pasażerów) wraz z wezwaniem do zapłaty, to kara zostanie umorzona.
Nieważność aktu notarialnego
Do ważności aktu notarialnego potrzebnych jest kilka elementów. Brak jednego z nich sprawia, że dokument jest nieważny. Są też inne sytuacje, w których stwierdza się jego nieważność.
Pierwszą z nich jest czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy. Akt notarialny jest też nieważny w przypadku sprzeczności z zasadami współżycia społecznego lub dokonania czynności prawnej przez osobę, która nie posiada takiej zdolności. Nieważność powoduje również brak podmiotowości prawnej lub brak należytej reprezentacji.
Podobnie dzieje się w przypadku wad oświadczenia woli. Zalicza się do nich nieprawidłowości mające miejsce przy dokonywaniu czynności prawnej tj.:
1. Brak świadomości lub swobody, czyli stan wyłączający świadome i dobrowolne wyrażenie woli. W szczególności dotyczy to chorób psychicznych.
2. Pozorność oświadczenia woli, czyli oświadczenia woli, które ma na celu ukrycie innej czynności prawnej.
3. Błąd, czyli mylny pogląd na rzeczywisty stan rzeczy lub na treść złożonego oświadczenia.
4. Podstęp polegający na świadomym wywołaniu u drugiej osoby fałszywego obrazu jakiejś sytuacji po to, aby skłonić ją do określonego postępowania, np. do zawarcia niekorzystnej umowy.
5. Groźba wymuszająca dane oświadczenie woli.
Aby unieważnić akt notarialny, należy wnieść do sądu pozew o ustalenie nieważności dokonanej czynności prawnej.
Najgroźniejsi przestępcy w historii Polski
Zapoznajcie się z 10 najgroźniejszymi przestępcami w historii Polski – tymi, którzy dopuścili się najbardziej haniebnych zbrodni.
